Ακουαπονική (ενυδρειοπονία)

Η Ακουαπονική (ενυδρειοπονία) είναι μία μέθοδος καλλιέργειας η οποία στην ουσία είναι το «πάντρεμα» της υδροπονικής και της ιχθυοκαλλιέργειας σε γλυκό νερό. Βασική διαφορά με την υδροπονική είναι ότι κατά κανόνα δεν χρησιμοποιούνται χημικά. Μπορεί όμως να θεωρηθεί βιολογική καλλιέργεια; «Ναί!» Όσον αφορά στην καλλιέργεια φυτών διότι χρησιμοποιεί την μέθοδο της υδροπονικής χωρίς χημικά λιπάσματα αυξητικές ουσίες και πρόσθετα κτλ. μόνο τα λύματα ψαριών από την ιχθυοκαλλιέργεια.

Για να γίνει πιο κατανοητό πρέπει να εξηγήσουμε ότι η Ακουαπονική δεν είναι μια νέα μέθοδος και μάλιστα θεωρείται ότι οι πρώτοι που άσκησαν μια μέθοδο Aquaπονικής ήταν οι Αζτέκοι. Σήμερα βέβαια έχει υποστεί εξαιρετικά υψηλή τεχνολογική αναβάθμιση άλλα στην ουσία παραμένει μια απλή και αποτελεσματικότατη μέθοδο καλλιέργειας.

Στην ουσία είναι δύο χωριστά συστήματα ενωμένα με σωληνώσεις όπου ρέει νερό που τροφοδοτεί και τα δύο. Αυτό δημιουργεί ένα κλειστό κύκλωμα όπου τα λύματα των ψαριών (τα οποία είναι εξαιρετικά πλούσια σε αμμωνία) τρέφουν τα φυτά, τα φυτά με την σειρά τους αφαιρούν την αμμωνία και στέλνουν πίσω στα ψάρια καθαρό νερό για να ζήσουν. Ένα κλειστό, πλήρως ελεγχόμενο οικοσύστημα.

Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ότι τα φυτά τρέφονται με φυσικά λιπάσματα και πρακτικά μπορούν να θεωρούνται βιολογικά, και τα ψάρια ζουν ευτυχισμένα (τουλάχιστον μέχρι να γίνει η συγκομιδή για να πουληθούν στην αγορά). Κάθε προσπάθεια παρέμβασης στο κλειστό αυτό κύκλωμα, με προσθήκη χημικών λιπασμάτων στα φυτά ή αυξητικών ορμονών και αντιβίωσης στα ψάρια οδηγούν στην κατάρρευση του συστήματος. Παρά το γεγονός ότι δεν πέφτουν χημικά πουθενά στην διαδικασία, το κομμάτι της ιχθυοκαλλιέργειας δεν θεωρείται βιολογική διαδικασία.